Nikmat berkeluarga...

menyusuri sungai melaka dengan bot.

Alhamdulillah ala kulli hal...

Syukur, Allah berikan lagi kesempatan untuk meneruskan kehidupan.. risau juga memikirkan 2 minggu lalu.. mmg hidup sy agak kelam kabut.. mana lagi kursus, mana lagi anak.. huhu.. sorg2 plk tu.. abi kat rwg.. rs mcm family berpecah2.. sy terpikir, anak2 yg belum mengerti, apa yg mereka pikir.. kesian.. dapat mak angkat baru, ummi dtg tgk kejap2... abi plk menghilang dr pandangan 2 minggu lamanya.. huhu, sedih2... kalau boleh sy xmo keadaan cam ni berulang.. tp cemana.. tugas dan tanggungjawab yg bakal sy lalui lepas ni, mungkin lebih mencabar lagi... abi, cepat lah.. jadi Manager perodua, boleh ummi berenti kije.. jaga anak kat umah... huhu, boleh kee???

Apapun yg berlaku.. sy enjoy je kursus hari tu.. hehe, maintain.. lantak lah apa yg berlaku.. setakat mana sy boleh ikut, sy ikut... kalau ada mlm karaoke ke ape ke.. huhu, sori la.. xblh nak join ... makan2 terus cabut.. sy lebih rela ada org cakap.." emm dah agak dah, mesti dia ni dulu yg cabot" drpd ada org cakap... "ustazah ni pon xcabot, aku apa lagi.. stay la, dah dia pun stay" .. mmg ada pun yg bercakap! syukur sy cabot... lepas makan, (sbb lapar yg amat mlm tu, niat hati mmg xmau turun langsung mulanya) sy terus naik atas... roomate mengekor dr belakang.. lps sy cabot.. balik tu dia bercerita.. "akak, akak tau td ada yg semeja dgn kita tu ckp, "dah agak dah, mesti dia ni dulu yg cabot..."".. hehe.. apa2 lah! yg penting perjuangan mesti diteruskan... mmm.. ntah bila la dunia ni akan berubah... kalau kursus2 camni.. roh islamnya kurang... golongan minoriti sering diabaikan haknya.. yg xsuka dengan budaya percampuran, budaya karaoke.. budaya tah hape2 tu, xdiraikan perasaan mereka.. eh, tebalik plk.. mereka plk yg meraikan perasaan kwn2 yg nak kan budaya2 yg camtu... berdosa! Nak xnak sy terpaksa jd samseng.. lantak lah.. baik sy balik bilik.. tido ke, baca buku ke.. dan yg lebih sy rs ralatnya kalau sy turut bergembira dlm majlis tu ialah... suami sy tinggalkan dirumah dan anak2 yg sedang rindukan sy mungkin.. sy plk berseronok xtentu pasal.. sedihnya... nak balik! Tu lah yg sy rs, walaupun sy nampak gembira je ikut kursus tu.. hehe..

Dengan opah dan tok saudara

2 minggu muhammad dan tasneem dapat mak angkat baru.. muhammad pun sampai pandai cakap melaka, sabau, melampau... semua u2 kat belakang.. alhamdulillah, mujur dua2 anak xkisah dapat mak angkat baru, homestay! Sian jugak, baru nak mesra, dah kena pisahkan pulak... dalam diam sy tgk dalam mata kakak pengasuh tu, ada genang2 air sewaktu kami tinggalkan untuk pulang semula ke rawang... insha-Allah satu hari nnti kami akan dtg semula ke sana.. ukhuwah yg terjalin insha-Allah akan berkekalan.. kami sekeluarga mmg banyak terhutang budi! Jaga anak2 dengan baik, rumah tumpangan yg disediakan... bahkan sehingga 3 mlm terakhir sblm exam, kakak pengasuh tu menawarkan menjaga anak2 .. dia suruh sy study di hotel... :)

muhamamad tasneem ngan mak melaka dan kak fasiha

abi dtg ambil sy, tasneem dan muhammad pada hari jumaat. hr sabtu kami jalan2 di banda melaka.. dengan uda... tok dan nenek saudara muhammad dan tasneem. Gembira bukan main si muhammad:). Mesra dengan tok borhan.. hehe.. suami uda.. sampai waktu nak berpisah, sedihnya bukan main, meninggal kan opah dan tok.. sampai mendayu2 lagu tangisannya.. padahal, baru dua hari yg singkat bermesra.. apolah muhammad ni.. ummi ngan abi pon ikut sedih:D..

apa yg penting, sy tidak dapat menidakkan naluri hati sy.. yg mengatakan perpisahan amat menyakitkan.. walaupun berjaya ditempuh, sy kalau boleh xmahu ianya berulang lagi.. sy bahagia bersama anak2 dan abi... dan sy yakin tempat yg terbaik bagi seorg ibu dan isteri adalah di rumah, sebagai pentadbir rumah tangganya:)..